गजल;
*
प्रबासमै उड्यो हजुर जिन्दगीका रंग सबै
मैले पीडा भोग्दा किन देख्छु यहाँ दंग सबै ।
*
हरा भरा देख्छु सबै लाग्छ आफैं उदांगो छु
ब्यर्थ खुशी साँच्नु भन्दा पार्छु बरु भंग सबै ।
*
धेरै गरें एक्लो यात्रा बिरानो यो बगरमा
जित जती अरुको भो हारें मैले जंग सबै ।
*
सकियो कि आसुँ जती बिछोडमा बगाएर
शिसिरको पालुवा झैं खुम्चिँदैछ अंग सबै ।
*
गर्नु गर्‍यो अभावले चोट माथि चोट पाएँ
छोडि दिएँ दोश जती आफ्नै भाग्य सँग सबै ।
*
गोविन्द भाबुक
रचना ; २६ आस्विन २०६८