जीवित खड्का

बादलको
सायद
रत ,
अकस्मात
त्यो डाडा - पाखा
एकान्त बनमा / हरियाली जंगलमा
बज्न छाड्यो तिम्रो धुन मेरो स्वरमा
अनि
खोज्न थाले तिम्रो मृत-प्रेम
आफ्नै कबिताको हरफ - हरफहरुमा ...
यधपी !
न्याउली रोएजस्तो
विरहले बनमा रोएको होइन म
र आशुको झरनापनि म संग छैन
कि त्यसैले हावाका स्पर्शहरुमा
तरंगित तिम्रो-पानीका लहरहरुझैँ
मेरो माया कायर होइन